Op dag 2 van mijn Delicious Drives met Hertz, rijd ik verder langs de A590 in mijn sportieve A590 naar de oude stad Ulverston – de geboorteplaats van Stan Laurel van de beroemdheden Laurel & Hardy – voordat ik linksaf ga langs de kustweg in de richting Barrow-in-Furness. Het was perfect om te zien wat de auto kan op deze open kustwegen!

Ik wilde naar Piel Island maar moest eerst met de pond van Roa Island op het zuidelijke puntje van het Furness schiereiland. De pond is een bescheiden boot die alleen wat voetgangers meenemen en in 10 minuten oversteekt.

Piel Island is een fascinerende plaats – ondanks dat er momenteel maar vier mensen wonen, is er een eigen kasteel en een pub. De eigenaar van de pub is de Koning van Piel – een traditie die teruggaat naar 1487 toen Lambert Simnel en zijn leger op Piel belandde en faalden te winnen van Henry VII. Tijdens het koninkrijk waren er 2500 bewoners op het eiland, dus de traditie is belangrijk voor de lokale bevolking.

Inderdaad, u hoeft niet zo ver terug te gaan in de geschiedenisboeken, misschien 150 jaar ofzo, om er achter te komen dat Piel Island een parlement had met een Premier, Staatssecretaris en meer. En zelfs vandaag, heeft de huidige koning het recht mensen te ‘ridderen’ - dat kost u een rondje drinken voor de zaak maar geeft u het recht om gratis te slapen wanneer u schipbreukeling wordt op het eiland.

Momenteel is er een koning en een koningin, Steve en Sheila Chattaway verwelkomen iederen op het eiland. Sheila is bezig voor de schermen in de Ship Inn en neemt bestellingen aan de bar aan. Terwijl Steve, een getrainde chef, achter de schermen in de keuken werkt maar er is een goede kans dat u hem ook kunt zien.

Het eten is eigenlijk verrassend goed helemaal omdat er zo weinig concurrentie is. Ik heb genoten van de mosselen uit het menu maar was overtroffen door Koning Steve’s steak pudding.

Door met hen beide te praten, hoor je interessante dignen over het leven op het eiland. Bijvoorbeeld zo heb ik geleerd van Steve die nu 10 jaar op het eiland is, dat zij al op hun 28ste voertuig zitten – omdat het zand en zout auto’s binnen 6 maanden stuk maken!

Na mijn tijd op Piel, ben ik verder gegaan met de auto naar een klein dorpje Waberthwaite, het thuisland van RB Woodall Ltd. , die naast postkantoor ook door gaat met het maken van de beroemde Waberthwaite traditionele Cumberland worsten, met gebruik van hetzelfde recept en technieken als 180 jaar geleden.

Ik was verpakt in overalls zodat ik zelf kon zien hoe zij de worsten maken. Nadat varkensschouder en achtervet gehakt werd en gemixed met kruiden wat allemaal in een machine geplaatst werde voordat het in de modellen gaat tot een Cumberland worstje.

Het eindresultaat was heerlijk. De Volvo die ik heb voor deze reis is heel ruim en groot genoeg om een aantal kilo mee naar huis te nemen.

Na Waberthwaite, wilde ik naar het hart van het Merendistrict en er zijn een aantal wegen die ik had kunnen nemen. De snelste is van Broughton-in-Furness en dan naar het westen van Coniston Water maar daarvoor in de plaats nam ik de route via Birker Fell en Wrynose Pass, zodat ik kon gaan genieten van mooie uitzichten in de Volvo en een kans had om met mijn drone te spelen.

Dit is één van de meest spectaculaire routes langs het Merendistrict en gaat naar Ambleside. Daar vandaan reed ik een paar kilometer naar The Forest Side, een Michelin-sterren restaurant in Grasmere. Grasmere is één van de beste plaatsen voor rode eekhoorns in het Verenigd Koninkrijk maar ze worden bedreigd door een invasie grijze eekhoorns. Door deze te elinimineren helpt dit de rode te overleven.